De coronazomer heeft er bij heel veel reizigers voor gezorgd dat reisplannen in het water vielen en dat op korte tijd naar alternatieven gezocht moest worden. Dit heeft er toe geleid dat dichtbij op reis gaan een serieuze boost heeft gekregen. Ook ik moest op zoek naar een alternatief voor een geannuleerde reis en vond dit alternatief in Normandië, een streek waar ik zonder COVID-19 niet meteen aan gedacht zou hebben.
Normandië ligt in het noordwesten van Frankrijk en is redelijk goed bereikbaar met de wagen. Hou toch rekening met een serieuze rit van een zevental uur, afhankelijk van je route en van waar je vertrekt. Op zich niet onoverkomelijk, maar ik had altijd gedacht het minder ver rijden zou zijn.
Daarnaast hebben we, op onze route naar onze bestemming, nog een paar ommetjes gemaakt. Ik dacht dat het leuk was om langs Cap Blanc Nez te rijden voor een korte wandeling, wat toch een aantal uurtjes extra reistijd met zich mee bracht.
Verder zijn we ook nog gestopt aan de prachtige krijtrotsen van Etretat. Wegens tijdsdruk hebben we hier jammer genoeg niet zoveel tijd kunnen doorbrengen. Het is beter om Cap Blanc Nez over te slaan en rechtstreeks naar Etretat te rijden. Je zou volgens mij makkelijk een paar dagen in deze prachtige streek kunnen doorbrengen. Wij moesten het jammer genoeg doen met een kleine 2 uur, om nog op tijd op onze bestemming te geraken.
Onze bestemming was La Vieille Ferme D'Amfreville, een prachtige Bed & Breakfast die we via Airbnb geboekt hebben. Deze Bed & Breakfast wordt uitgebaat door het sympathieke Britse koppel Alyson en David. Wij hebben geboekt via Airbnb, maar uiteraard hebben ze liever dat je rechtstreeks via hen boekt. De prachtige hoeve ligt vlak bij Sainte-Mère-Eglise, één van de belangrijke trekpleisters voor toeristen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van de tweede wereldoorlog.
Met drie kamers is het een kleinschalige Bed & Breakfast, waardoor je zeker voldoende privacy krijgt. Alle kamers zijn ruim en zeer smaakvol en met oog voor detail ingericht door Alyson.
Normandië staat gekend als de streek van de cider. Een fles cider als welkomstgeschenk was dus zeer gepast. Moest je tijd hebben, bezoek dan zeker een cider- en/of calvadosproducent. Op de prachtige 'Route du Cidre' vind je er een heel aantal.
David heeft als kok in het Britse leger gewerkt. Hij staat dus achter de potten en tovert iedere avond een fantastisch menu op tafel. Ondanks zijn geschiedenis in het leger, zal je geen typische legerkost voorgeschoteld krijgen. Hij focust op lokale producten en gerechten.
Het dagmenu kost 40 euro per persoon en bestaat uit een aperitief (Pommeau), voorgerecht, hoofdgerecht, kaas en dessert. Hierbij krijg je een halve fles cider per persoon. Ik raad echt aan om minstens een keer in de Bed & Breakfast te eten. In de onmiddellijke omgeving zijn niet meteen restaurants te vinden. Enkel in Sainte-Mère-Eglise zijn er een paar zeer triestige etablissementen om iets te eten. Bovendien is Davids eten ook ongelooflijk lekker, met groenten uit eigen tuin. Kleine tip: zorg dat je zeer hongerig aan tafel gaat. Ik ben een zeer grote eter en had heel veel moeite om alles op te krijgen.
Ook het ontbijt is lekker en verzorgd, met een aantal huisbereide broden, granola, koffiekoeken, kaas en vleeswaren.
Daarnaast kan je, op vraag, ook wafels en eieren laten klaarmaken.
De Bed & Breakfast is ideaal gelegen om de verschillende bezienswaardigheden van de Tweede Wereldoorlog te bezoeken. Hoewel dit niet meteen ons doel was, hebben we toch een dag uitgetrokken om de verschillende indrukwekkende sites uit onze geschiedenis te bezoeken. Sainte-Mère-Eglise ligt op 10 minuten rijden, Utah Beach op een half uur rijden en Omaha Beach op een dik uur rijden. Onderweg zijn er uiteraard nog verschillende andere belangrijke sites te bezoeken.
Ben je geen liefhebber van geschiedenis, dan zijn er in Normandië gelukkig nog heel wat andere dingen te doen. Wat ons betreft was het hoogtepunt de verkenning van het Cotentin-schiereiland, meer bepaald de 'Route des Caps'. Dit is een route die van Landemer naar Cap Du Rozel loopt, met onderweg prachtige vergezichten over de ruige kust, schilderachtige dorpjes en prachtige kronkelwegen. Voorzie zeker een volledige dag om deze route te volgen.
Net voorbij Landemer kom je al bij het eerste prachtige uitzichtpunt over de kliffen van Gréville-Hague.
In Port du Hâble kan je op een terrasje even genieten van de rust.
Onderweg ga je vaak willen stoppen om van de prachtige vergezichten te genieten.
Port Racine is het kleinste haventje van Frankrijk.
Goury is een kleine nederzetting met een vuurtoren en een basis voor een reddingsboot. De streek hierrond wordt ook wel 'little Ireland' genoemd, vanwege de gelijkenis met Ierland.
Vervolgens kan je stoppen bij 'Le Nez de Jobourg'. Hier heb je prachtige uitzichten op de ruige kliffen. We hebben hier een heel eind het pad over de klif gevolgd (wat onderdeel is van de GR 223, een wandelroute die me enorm de moeite lijkt) om even onze benen te strekken.
Hoe verder je zuidwaarts rijdt, hoe meer de rotskusten plaatsmaken voor duinen en zandstranden.
Wat uiteraard ook niet kan ontbreken is een bezoek aan de Mont Saint-Michel. De abdij zelf vond ik een beetje te druk en toeristisch. Uiteraard moet je één keer in je leven deze iconische abdij bezoeken. Maar om het wat interessanter te maken, kozen we er voor om door de baai naar de abdij te wandelen. Ik raad wel aan om hier een gids voor te nemen, wegens het verraderlijk opkomende tij en het drijfzand. Wij kozen voor Chemins De La Baie. Hou er wel rekening mee dat je een hele dag onderweg zal zijn en dat je de tocht op blote voeten doet. De wandeling zelf (heen en terug) is een 15-tal kilometer. Je krijgt een half uurtje de tijd om ter plaatse wat rond te kijken.
Een annulatie van een eerdere reis heeft ons naar Normandië geleid en we zijn tot over onze oren verliefd geworden. Ik kan iedereen dan ook alleen maar aanraden om voor je vakantie in Frankrijk het noordwesten zeker niet te vergeten.
